Rondjes lopen in mijn hoofd. Dat is de topsport waar ik mijzelf al jaren mee zoet hou. Het is ook de enige sport die ik volhou, elke dag weer..alsof ik niets beters te doen heb zou je denken. Maar goed, het is in ieder geval iets waar ik goed in ben, dat is zeker. MAAR IK WIL ERVAN AF!
Dus lees ik over de kunst van het geluk, iets waar de Dalai Lama goed in is. Prima boek, hoopgevend en zeker nuttig. Wat mij en velen met mij, aanspreekt van de Dalai Lama is de eenvoud waarmee hij Grote Problemen weet te downsizen tot een logisch oorzaak en gevolg denken. Vaak komt hij ook nog met een oplossing voor de aanpak van Het Probleem. Daar kan ik wat mee en vol overgave pas ik mededogen toe, oefen ik de kunst van het geduld, de kunst van het relativeren, de kunst van het blij zijn met wat ik heb. Wat heb ik dan? Alles is toch schijnzekerheid in het leven. De ene dag heb je een man, de andere dag niet. De ene dag heb je werk, de andere dag niet. Eindelijk heb je geld, komt de Euro conversie en heb je het weer niet. Als de meeste dingen in het leven zijn gebaseerd op de wankele wereld van de Werkelijkheid, wat is dan nog zeker?
Zeker kun je zijn van je bestaan, wanneer je dit per dag beleeft. Wat morgen is, is onzeker, totdat het in het nu verschijnt. Dit betekent dus dat morgen de belofte draagt van mogelijkheden. In mijn geval voelt het als de belofte van onzekerheden. Waarom kan ik nou niet gewoon denken zoals ik ook over het weer denk? Ik luister niet naar de voorspellingen maar wanneer de zon schijnt is het een extra kadootje dat de dag mij brengt. Paralli parallella, tum tum ta ta zei mijn leraar Latijn vroeger. Voor de lezer wil dit zoveel zeggen als: pas dit paradigma toe op andere zaken en tralalala, de Dalai Lama is er niks bij.
Ok. Nu ben ik in het dagelijks leven coach en therapeut, yes life plays tricks on you. En ik kan er donder op zeggen, de mensen die mijn pad kruisen in de praktijk mag ik al die zaken spiegelen waar ik zelf topsport in bedrijf. Heb ik die ochtend nog wat moeite om mijn bed uit te komen in verband met de blindheid om de mogelijkheden van de dag te zien, komt prompt een man de praktijk binnen die ik mag overtuigen van het belang van regelmaat in opstaan, ontbijt en de wereld ingaan. Leuk. Leuk als dat een keer gebeurd maar wat nou als er een patroon ontstaat? Wil het Universum mij iets duidelijk maken?
Want ik denk echt dat het Universum, ofwel Boven zoals ik het noem, wel degelijk ons een handje helpt in lastige tijden. Ik stel mij zo voor dat een aantal engeltjes die over de rand van een wolk kijkt naar de wereld en tegen elkaar zegt: ha die dame zullen we eens een poets bakken! Ze loopt toch zo te piekeren en te zoeken naar antwoorden op hoe uit een negatieve spiraal te komen? We sturen vandaag Bas op haar af. Bas heeft woedeaanvallen en vindt zichzelf slachtoffer bij van alles en nog wat. Laat haar daar maar eens lekker in duiken en de goede man helpen de wereld positief te bekijken. Kan ze zelf ook nog eens wat opsteken, anders blijft het maar theorie voor dat meisje.’
En voordat ik het zelf in de gaten heb, citeer ik de Dalai Lama, maak ik van Bas zijn ogenschijnlijk onoverkomelijke problemen een meer eenvoudige vertaling en draag ik positieve energie aan vanuit mededogen, geduld en de liefdevolle wens dat hij weer wat licht mag gaan zien aan de horizon. Ik dank Boven dat ik hem mag helpen en besef mij weer eens dat het leven toch wonderlijk in elkaar zit.
Waar kan ik zeker van zijn? Ik kan zeker zijn van mijn wil en wens een goed mens te zijn en ik probeer telkens weer de volgende dag met kinderlijke nieuwsgierigheid tegemoet te zien, blind voor demonen en ongevoelig voor irreële angsten want demonen bestaan niet en de meeste angsten komen uit je eigen onwerkelijkheid voort.
Voor vandaag heb ik genoeg gesport, tijd om uit te rusten en het licht even uit te doen in de bovenkamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!