Ben dit jaar 40 geworden. Life changing event zeggen ze. Nou, alleen als je dat er zelf van maakt. Reden voor een Groot Feest. Wanneer de confetti gevallen is, de slingers uitgeslingerd en de glazen leeg zijn, zijn er zeker nog 40 jaar over om na te denken over wat er nou echt veranderd is sinds die datum.
Ik ben nog steeds unhappy single. Ik heb nog steeds kledingmaat 38 en schoenmaat 39. Mijn haar is nog steeds niet grijs, op mijn hoofd dan. Mijn favoriete sport is nog steeds rondjes lopen in mijn eigen hoofd. Dus what’s new?
Ik behoor tot de Mevrouwen. Jazeker, en ze zeggen u tegen mij. Wie? De studenten aan wie ik trainingen geef bijvoorbeeld. Tja. Vraag ik een student van 20 of ze mij nou als oud iemand ziet, je weet wel als in gedateerd maar toch nog wel met nieuwe hippe halfhoge Adidasjes. Nee hoor, niet echt oud. Hm. Dan was die jongen met wie ik in de vrijgezellenvakantieclubinChina zat eerlijk. “Ja best oud “zei hij, “een soort lieve tante. “ maar sexy, nee.
Dat geeft te denken. Wil ik wel sexy zijn voor die doelgroep van 20-ers? Voor veel mannen schijnt het goed te werken die bevestiging. Ikzelf ga toch meer voor het (hier komt ie) karakter enzo. Ofschoon ik al jaren roep dat ik na mijn dertigste alleen nog maar voor het uiterlijk ga omdat het innerlijk zo vaak tegenvalt. Allemaal stoer doenerij van mijn kant.
Ik heb een leuke man ontmoet, zo op het scheiden van het dertigtijdperk. Veelbelovend. Onze relatie ook dacht ik. Blijkt hij een 33-er te zijn met een midlife crisis. Die komen ook steeds vroeger valt mij op. Weet niet wat hij met zijn leven wil. Maakt mij niet uit, wil ik best met hem uitzoeken hoor, ik hoef geen kant en klaar product. Lukt het mij in dit geval de zaken positief te bekijken, blijft de man in kwestie achter. Loopt dan nooit iets synchroon in mijn leven?
40 Dus en niet zoekende. Nee, ik zoek niet meer. Ik BEN. Geen internet daten voor mij, chatten in dark rooms, zoeken naar die Ene. Ik besteed liever tijd aan het vinden van dat Ene in mijzelf. De enige persoon die mij kan maken en breken ben ikzelf. Ik wil dus dat Ene in mijzelf vinden waardoor ik zoveel mogelijk gelukkig ben in dit leven, lekker autonoom. Dan is er namelijk ook veel te geven en voelt het niet als armoe wanneer mijn omgeving even niet thuis geeft op het liefdesvlak. Ik weet verder ook niet welke vorm mijn leven verder zal aannemen maar mijn doel is duidelijk: gelukkig zijn, goed zijn voor anderen door ze verder te helpen en te inspireren, rust te voelen in lijf en geest en vooral ook Vrij Zijn.
Niet zoekende. Wel verlangend naar de dag van morgen, de beloftes van betere tijden, de hoop op liefde. Niet zoekende. Nee. Helemaal niet zoekende. Ik ben.
Alleen.
Toch nog maar eens dat boek van de Dalai Lama lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!