Geduld

Geduld hoor ik te hebben. Een mooie eigenschap, zat hij maar op mijn harde schijf dan zou ik niet zo vaak kortsluiting hebben. Nu is het niet zo dat ik een kort lontje heb. Helemaal niet zelfs, ik zou best wat eerder een grens aan kunnen geven. Maar goed, daar heb ik me al suf mee geoefend dus pakken we nu het Geduld aan.

Al jaren roept mijn omgeving tegen mij dat ik het moet hebben. Niet omdat ze gek van mij worden maar omdat ze mij het GUNNEN. Ze zien mij worstelen op dit gebied en worden er moe van. Even de zaken op een rij zetten want ik ziet het niet altijd helder. Hoe zit het nou met mij in mijn houtgreep met Geduld?

Geduld met anderen: check. Prima in orde. Geduld met de chihuahua: check , in the pocket, zindelijk gemaakt en al. Geduld met kinderen: check. Geduld in de file, jazeker,  dank zij Zen: check. Geen problemen dus eigenlijk. O, wacht. Geduld met mezelf. Tja. Minpuntje. Eigenlijk een hiaat in mijn karakter. Ik schijn het maar niet voor elkaar te krijgen aan de ene kant dromen te willen vervullen door veel zaadjes her en der te planten en dan rustig af te wachten tot er iets gaat ontkiemen, groeien, bloeien om vervolgens te kunnen oogsten. Zit je toch al snel weer een paar seizoenen verder. Ik ben dan alweer teleurgesteld omdat ik het gevoel heb van alles te zijn misgelopen.

Niet om nu van deze kwestie de schuld aan een ander te geven maar ik ben toch zeker een product van de instant maatschappij. Ik ben in de war. Een varken doet er niet meer zijn hele leven over om klaar voor de slacht te zijn, paar maandjes en hoppa. Bij de Intratuin kun je gewoon zaadjes voor klavertjes vier kopen die in een dag uit die pot piepen: instant geluk. Zelfs je eigen dromen hoef je niet meer te realiseren, daar regel je een mannetje voor via het internet.

Als ik iets echt wil, verwacht ik gewoon dat het ook gebeurt. En snel. Want waarom zou het niet net zo snel gaan als de meeste dingen in de wereld om mij heen? Als het niet meteen lukt, ligt het aan mij. Waar ik dan zo’n haast mee heb?

Ik wil weten dat alles goed komt. Voer voor psychologen die vragen wat  ‘alles’ is en wat  er nu dan niet goed is dan? Ik wil weten hoe het zit met zingeving, waarom ben ik op aarde, wat is mijn doel, wanneer komt die prins in de witte Ferrari? Daar kan ik nou zo ontzettend ongeduldig over doen. Wanneer wordt het me nou een duidelijk? Het lijkt wel of ik zit te wachten op een grote onthulling, als een kind op pakjesavond vol verwachting over wat er voor hem in het verschiet ligt. Wanneer krijg ik wat mij toekomt?

Ik voldoe aan de randvoorwaarden van geluk, mag niet klagen. Ik ben gezond, heb een leuk sociaal leven, leuk werk, een hond, een mooie auto, mooi huis, ben zelfstandig en vrij.  Deze verworvenheden zijn niet van de ene op de andere dag in mijn leven gekomen. Ha zie hier de bewijsvoering dat geduld  hebben voor mij niet onmogelijk is. Hierbij moet ik wel toegeven dat mijn geduld danig op de proef is gesteld  met die hond en had ik misschien beter een cavia kunnen nemen. Maar  wanneer mijn ongeduld weer opspeelt,  vergeet ik  voor het gemak even dat het realiseren van deze onderdelen in mijn leven niet instant zijn geweest. Hoe nu verder?

Geduld. Ja en blijven zaaien natuurlijk. Maar ook in de buurt blijven om af en toe de kiemen te bewateren, ertegen praten, leven inblazen. Met geduld natuurlijk want dat opgeblazen varkensvlees smaakt natuurlijk ook nergens naar los van het feit dat ik kan zeggen ce n’est pas une varken en die klavertjes zijn ook maar nep. Daar is nog niet genoeg tegen gepraat om geluk te brengen. Geduld en je zal zien waar het pad dat je aan het betegelen en beplanten bent naar toe leidt. Geduld. En neem ook nog eens de tijd om ervan te genieten, dit is het leven dat je maar een keer leeft.

Ipse Dixit.